«Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω αυτά που έβλεπα σαν επικεφαλής
αξιωματικός πληροφοριών στο Σαράγιεβο της Βοσνίας το 1996.
Και ήμουν Διοικητής Επιλαρχίας αρμάτων στο Πολύκαστρο Κιλκίς την πολύπαθη
περίοδο 1991-93 και θα μπορούσα να πω πολλά (τραίνα με καύσιμα, τυχοδιωκτικές
προετοιμασίες που θα κόστιζαν την κυριαρχία μας στα ανατολικά μας σύνορα).
Και ήμουν εκεί όταν τους παραδίδαμε πυρομαχικά στον εμφύλιο του 2001 και θα
μπορούσα επίσης να κάνω σκληρή κριτική, γιατί είναι αμφίβολο αν χρειαζόταν να εμπλακούμε.»
ανέφερε στην τοποθέτησή του ο κ. Νίκος Τόσκας, ως εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, στη
συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου
του Υπουργείου Εξωτερικών «Κύρωση του Πρωτοκόλλου στη Συνθήκη του Βορείου
Ατλαντικού για την Προσχώρηση της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», την
Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019.
Επίσης ανέφερε: «Με την κύρωση του παρόντος νομοσχεδίου υλοποιούνται τα βήματα
και οι υποχρεώσεις της ελληνικής πλευράς, σύμφωνα με τις προβλέψεις της ήδη
εγκεκριμένης από τη Βουλή Συμφωνίας των
Πρεσπών (άρθρο 2).
Η κύρωση του Πρωτοκόλλου είναι μεν αναγκαία αλλά δεν αρκεί
για τη συμμετοχή της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ , δεδομένου ότι θα απαιτηθεί και
η έγκριση από τα κοινοβούλια/κυβερνήσεις των 29 χωρών-μελών του Οργανισμού.
Μέχρι σήμερα το ΝΑΤΟ έχει 29 κράτη-μέλη.
Την 6 Φεβ. 2019, υπεγράφη το πρωτόκολλο προσχώρησης της Βόρειας Μακεδονίας από
τους μόνιμους αντιπροσώπους στον Οργανισμό και απεστάλη στα κράτη-μέλη για
επικύρωση.
Έτσι μετά την επικύρωση από όλα τα κράτη-μέλη ο Οργανισμός θα αποτελείται από
30 κράτη-μέλη.
Στο ενδιάμεσο διάστημα η γειτονική χώρα θα έχει ρόλο προσκεκλημένου χωρίς
συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων.
Το υπό κύρωση Πρωτόκολλο περιλαμβάνει τρία (3) άρθρα, τα οποία προβλέπουν τα
εξής:
• Το άρθρο 1 προβλέπει ότι με την θέση σε ισχύ του Πρωτοκόλλου, ο Γενικός
Γραμματέας του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου θα αποστείλει, εκ
μέρους όλων των Συμβαλλομένων Μερών, στην Κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Βόρειας
Μακεδονίας, πρόσκληση προσχώρησης στη Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού.
• Το άρθρο 2 προβλέπει ότι το υπό κύρωση Πρωτόκολλο θα τεθεί σε ισχύ μόλις
καθένα από τα Συμβαλλόμενα Μέρη στη Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού
γνωστοποιήσει στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής την αποδοχή
του Πρωτοκόλλου.
• Το άρθρο 3 προβλέπει ότι το υπό κύρωση Πρωτόκολλο, τα κείμενα του οποίου στην
αγγλική και τη γαλλική γλώσσα είναι εξίσου αυθεντικά, θα κατατεθεί στα Αρχεία
της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Από την εφαρμογή των διατάξεων του υπό κύρωση Πρωτοκόλλου ουδεμία επιβάρυνση
προκαλείται σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού ή μείωση των εσόδων αυτού. Για
την ώρα η οικονομική συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ είναι από τις μικρότερες
(0,9801%).
Τι θα γίνει όμως αν πετύχει τους σκοπούς της η ετερόκλητη συμμαχία στη Βουλή
και ναυαγήσουν όλες οι συμφωνίες και έτσι βρεθεί η γειτονική χώρα χωρίς
συλλογική ομπρέλα;
Η γειτονική χώρα το πιθανότερο θα εισαχθεί στους διεθνείς Οργανισμούς με το
προηγούμενο συνταγματικό της όνομα, δηλ. σκέτο «Μακεδονία».
Θα έχει φανεί ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να ενσωματώσει μια μικρή χώρα, σε μια
ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων και αυτό θα επιβεβαιώσει τις κριτικές για μια
αδύναμη Ευρώπη, διευρύνοντας έτσι το χάσμα εντός του ΝΑΤΟ ενώ παράλληλα θα
ανοίξει ορέξεις σε τρίτους.
Θα έχουμε μια χώρα στα βόρεια σύμμαχο της Τουρκίας όπως έγινε μετά το 1992 μετά
την επιπόλαιη πολιτική που ακολουθήθηκε τότε.
Θα έχουμε μια χώρα αποσταθεροποιημένη και ίσως χωρισμένη με μια μεγάλη Αλβανία
και μια μεγάλη Βουλγαρία.
Θα έχουμε μια χώρα στα βόρεια μας να είναι γήπεδο επίλυσης των διαφορών των
μεγάλων δυνάμεων.
Θέλουμε η χώρα αυτή να είναι έρμαιο διαφιλονικούμενων βλέψεων, επεκτατικών εν
πολλοίς, στα πλαίσια της διαιώνισης του «Βαλκανικού ζητήματος», που άνοιξε από
τον 19ο αιώνα λόγω της κληρονομιάς της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας ;;;
Μας συμφέρει σαν χώρα σε στρατηγική θέση στα βόρεια σύνορά μας η Βόρεια
Μακεδονία να αποτελεί στόχο διαμελισμού επίδοξων δημαγωγών εθνικιστών από τη
μία ή την άλλη πλευρά; Θέλουμε να είναι διαφιλονικούμενος στόχος μεταξύ
διαφόρων σφαιρών επιρροής, στο όνομα των φαντασμάτων του «πανσλαβισμού», του
«παμμακεδονικού», του «ισλαμικού τόξου», ιδεολογικών εφευρημάτων που τόσο
ταλαιπώρησαν και μάτωσαν άλλοτε τον ελληνικό λαό και τους φίλους λαούς της
Βαλκανικής, που τους κράτησαν πίσω από τη σύγχρονη ανάπτυξη και τους καταδίκασαν
στην εξάρτηση και στη φτώχια;
Δεν μπορούμε να συμπλέουμε με το μεγαλορωσικό εθνικισμό ούτε με τα αφηγήματα
της «Μεγάλης Αλβανίας» ή της «Μεγάλης Βουλγαρίας», γιατί αυτό συνεπάγεται στην
πραγματικότητα η τεχνητή υποδαύλιση «ημετέρων» εθνικιστών, ανιστόρητων και
ενάντια στο διεθνές δίκαιο συνθημάτων, όπως ότι η «Μακεδονία είναι μία και
Ελληνική», κινούμενη στην κατεύθυνση της αναθεώρησης των συνόρων προ του Β΄
Βαλκανικού πολέμου, σαν να μη μεσολάβησε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, ενθαρρύνοντας
τον αναθεωρητισμό των ανατολικών γειτόνων μας ως προς την Συνθήκη της Λωζάννης
σε βάρος μας.
Είναι αναμφισβήτητα υπέρ των πάγιων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων της χώρας
και του ελληνικού λαού η εδραίωση αυτού του ανεξάρτητου κράτους με το οποίο
έχουμε κοινό συμφέρον συν ανάπτυξης προς όφελος της εθνικής μας οικονομίας και
του οποίου η ύπαρξη φράζει τις επεκτατικές βλέψεις άλλων, όπως εκδηλώνονται λ.χ
με το Κοσσυφοπέδιο.
Παρέχει μεγαλύτερη σταθερότητα για την περιοχή η ύπαρξη της γειτονικής χώρας σε
ένα συλλογικό σύστημα (ότι προβλήματα κι αν έχει αυτό) παρά να μείνει αυτή
έρμαιο μια και είναι μικρή και αδύναμη;
Ο ρεαλισμός και οι γεωπολιτικές συνθήκες επιβάλλουν να κλείσουμε μέτωπα.
Πρέπει πάσα θυσία να αποφύγουμε την «βαλκανιοποίηση» των Βαλκανίων, την επιρροή
της Άγκυρας και άλλων.
Αυτοί που θέλουν μέτωπα ανοιχτά για να συσπειρώνουν ακροδεξιά στοιχεία και να
φοβίζουν τον εσωτερικό «εχθρό» ας σκεφτούν αυτές τις πρακτικές που οδήγησαν το
1897. Η Εθνική Εταιρεία- (βλέπετε οι προπάτορες της Χ.Α. πάντοτε υπονόμευαν τη
χώρα με σβάστικες ή χωρίς).
Επειδή κάποιοι ανιστόρητοι είπαν ότι ευνοείται η Τουρκία ας δούμε ποιος επωφελήθηκε
από την δική μας αδράνεια.
1992 ο τότε πρόεδρος Γκλιγκόροφ, ο πρώτος ηγέτης της γειτονικής χώρας που
αναγνώρισε ότι η ιστορία τους ήταν σλαβική, επισκέπτεται την Άγκυρα. Εμείς δεν
εκμεταλλευτήκαμε τις απόψεις του με κυρία ευθύνη του κ. Σαμαρά. Τότε που οι
συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες και δεν είχαν εδραιωθεί επικίνδυνες αντιλήψεις όπως
έγινε με τις νεότερες γενιές.
Το 1993 και ο τότε τούρκος πρόεδρος Οζαλ ανταποδίδει την επίσκεψη στα Σκόπια.
Τον Φεβ. 1994 επιβάλλεται από την χώρα μας το 19μηνο εμπάργκο και αρχίζει συστηματική εμπορική και στρατιωτική βοήθεια από την Τουρκία. Έχει προηγηθεί υπογραφή στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία.
Ακολουθεί βέβαια, οικονομική τουρκική βοήθεια στη διάρκεια
της κρίσης του Κοσόβου το 1999.
Η άρνηση κύρωσης του Πρωτοκόλλου οδηγεί σε κραυγαλέες αντιφάσεις την εξωτερική
πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, με την παραδοσιακή της προσήλωση στο ΝΑΤΟ και
την ΕΕ.
Και δεν είναι βέβαια η στάση αυτή απόδειξη ότι δήθεν βάζει πάνω απ΄όλα τη
Φιλοπατρία, αγνοώντας, υποτίθεται, τις θελήσεις, εν προκειμένω, του ΝΑΤΟ, των
Αμερικανών και Ευρωπαίων εταίρων μας.
Είναι απλούστατα η απόδειξη της υποταγής της ΝΔ στο τυχοδιωκτισμό της
ακροδεξιάς της πτέρυγας. Είναι απόδειξη ότι η ηγεσία της ΝΔ θεωρεί αντίθετα από
τις αρχές που όφειλε να πρεσβεύει. Θεωρεί «εθνικό», «πατριωτικό» αυτό που
νομίζει ως κομματικό, με τη στενή έννοια, συμφέρον της, για ένα αμφισβητούμενο
εκλογικό όφελος.
Αλλά και με αυτό το κριτήριο, εκτός του ότι δεν θα της «βγει», δεδομένο είναι
ότι οδηγεί τη χώρα σε διεθνή απομόνωση, μείωση της διαπραγματευτικής της
ικανότητας, απώλεια ερεισμάτων ακόμα και στο Ευρωπαϊκό λαϊκό Κόμμα που θα ήταν
πολύτιμα αν αξιοποιούν το υπέρ των εθνικών συμφερόντων.
Δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε τη συγκεκριμένη διεθνή πραγματικότητα, να χάνουμε
το έδαφος προάσπισης των συμφερόντων της χώρας και του λαού μας που είναι, μας
αρέσει δεν μας αρέσει, και εντός των τειχών του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ κλπ. Ποια
δύναμη διαπραγμάτευσης θα είχε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, ο Πρωθυπουργός,
αν δεν εκμεταλλευόταν την συγκυρία της υποψηφιότητας της χώρας αυτής ως μέλους
του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και αντίστροφα: θα προέβαιναν οι εκπρόσωποι της Βόρειας
Μακεδονίας σε παραχωρήσεις και συμβιβασμούς τέτοιους, που έφθασαν να αλλάξουν
και το σύνταγμά τους, σε διαπραγματεύσεις απευθείας μόνο με εμάς, έξω από τα
πλαίσια του ΟΗΕ και χωρίς της παρουσία του ΝΑΤΟ;
Ρεαλιστική πολυδιάστατη ενεργητική εξωτερική πολιτική, όπως αυτή που ακολουθεί
η παρούσα κυβέρνηση είναι η μόνη ενδεδειγμένη οδός.
Η ψεύτική και προσχηματική καλυμμένη διακήρυξη των ακροδεξιών για τα ιστορικά
σύνορά μας που φτάνουν, τάχα, μέχρι τη Σερβία αντιπροσωπεύει μέγιστο κίνδυνο.
Αυτές οι ψεύτικες «Μεγάλες Ιδέες» μας οδήγησαν στην Μικρασιατική καταστροφή και
στη διχοτόμηση της Κύπρου.
Ο τυχοδιωκτισμός της ακροδεξιάς που συνυπάρχει με τον ενδοτισμό στους ισχυρούς
δεν μπορεί να είναι ανεκτός από τα κόμματα του λεγόμενου «Δημοκρατικού τόξου».
Η άρνηση του διαλόγου, ή δήθεν άκαμπτη στάση απέναντι στους γείτονές μας
επέτρεψαν το ξεδίπλωμα του αντίστοιχου εθνικισμού και σε αυτούς, με τα γνωστά
ολέθρια αποτελέσματα της αναγνώρισης από όλα σχεδόν τα κράτη της χώρας αυτής ως Μακεδονίας, χωρίς
σύνθετη ονομασία και γεωγραφικό
προσδιορισμό. Το πραγματικό ζητούμενο, κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι αν θα
υποχρεώσουμε τη χώρα αυτήν να ονομάζεται «Μη Μακεδονία» ή με άλλο όνομα της
αρεσκείας μας.
Το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα διαμορφωθεί μία κατάσταση γύρω και μέσα στη
χώρα αυτή που θα την καθιστά «μήλο της έριδας» για πολλούς και διάφορους
ιμπεριαλισμούς και υποιμπεραλισμούς εκτός ΝΑΤΟ ή θα ενταχθεί εν τέλει στο ΝΑΤΟ
υπό την προ της πρόσφατής συνταγματικής αναθεώρησης ονομασία της. Αν γίνει
αυτό, με την Ελλάδα ουσιαστικά απούσα και μη παρεμβαίνουσα, δεν θα σταματήσει
και τις λοιπές μακροπρόθεσμες βλέψεις και τάσεις στη Βαλκανική μας γειτονιά.
Οφείλουμε να κλείσουμε τις διαφορές μας στα Βαλκάνια για να ασχοληθούμε με την
κύρια απειλή για την κυριαρχία μας από ανατολικά.
Και βέβαια όλοι νομίζω ευχόμαστε να ευοδωθούν οι προσπάθειες του πρωθυπουργού
να δημιουργήσει καλύτερο κλίμα και από τα ανατολικά.
Οι μαξιμαλιστικές αντιλήψεις ότι τάχαμου μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας
είναι εκ του πονηρού.
Οι υποκριτικές φωνές της αντιπολίτευσης που άλλα λένε δημόσια και άλλα στα
πηγαδάκια είναι επικίνδυνες.
Η πατριωτική αντίληψη επιβάλλει να είμαστε πραγματιστές.
Τα συμφέροντά μας επιβάλλουν η γειτονική Βόρεια Μακεδονία να είναι κοντά μας
παρά κοντά σε άλλους και επιπλέον να είναι σταθερή.
Για τους συναδέλφους, ανεξάρτητα από κομματικές εντάξεις και τοποθετήσεις, θα
πω ότι το κύριο κριτήριο για την ψήφιση του υπόψη Πρωτοκόλλου είναι να
σκεφθούμε πώς θέλουμε εμείς ως εκπρόσωποι του λαού και του έθνους μας να
διαταχθεί η γειτονική χώρα μέσα στο παγκόσμιο σύστημα και τοπικά στα Βαλκάνια
υπό τους δεδομένους διεθνείς συσχετισμούς, με ρεαλισμό δηλαδή και χωρίς αφηρημένα
σχήματα και ιδεοληψίες.
Καλώ, λοιπόν, όλους τους συναδέλφους, να σκεφτούν ρεαλιστικά τους πραγματικούς
κινδύνους της χώρας μας και να αποδεχθούν το νομοσχέδιο, που υλοποιεί τα εθνικά μας συμφέροντα, που σταθεροποιεί
και αναβαθμίζει το ρόλο της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και
της Ανατολικής Μεσογείου. »