Μάλλον ο Φουκουγιάμα που ήταν στέλεχος
σε ένα Think Tank, το Rand Corporation, που
ανάμεσα στα στελέχη του ήταν ο Κίσινγκερ, ο Ραμσφελντ, η Κοντολιζα Ράις αλλά
και ο Σάμουελ Κοέν, εφευρέτης της βόμβας
Νετρονίου, όταν τον καλοκαίρι του 1989 έγραφε το περίφημο άρθρο του «Το Τέλος
της Ιστορίας;» το έγραψε γιατί πίστευε ότι η δημοκρατία και οικονομία των Αγορών ήταν
η μόνη λύση για τα κοινωνικά αδιέξοδα των χωρών του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού.
Ίσως τότε δεν φανταζόταν ότι το μεγαλύτερο Τραστ του κόσμου, το Τreuhand, θα γινόταν
στην Ανατολική Γερμανία από την προτελευταία κυβέρνηση της χώρας -που ακόμα
ελεγχόταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα- το οποίο έθεσε σε εφαρμογή η τελευταία
κυβέρνηση στις 17 Ιουνίου 1990, λίγους μήνες πριν την επανένωση.
Το Τραστ αυτό είχε στην κατοχή του 8.500 κρατικές εταιρείες, με 4 εκατομμύρια
εργαζόμενους, 2,5 εκατομμύρια στρέμματα αγροτικών καλλιεργειών και δάσους, την
πολύ μεγάλη ιδιοκτησία των μυστικών υπηρεσιών της Στάζι και του Λαϊκού Στρατού.
Μετά από 30 χρόνια εμπειρίας από την πτώση του τείχους και το τέλος του ψυχρού πολέμου,
ο Φουκουγιάμα πραγματικά μας εκπλήσσει, ίσως αναλογιζόμενος τις κοινωνικές ανισότητες
αλλά και για τη δυναμική νεοφασιστικών κομμάτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες
για την αποστροφή του για τον Καρλ Μαρξ:
«Στην παρούσα φάση, ο Μαρξ μοιάζει να δικαιώνεται σε κάποια πράγματα. Είχε
μιλήσει για κρίση υπερπαραγωγής αλλά και ότι θα υπήρχε ανεπαρκής ζήτηση. Αυτά
συμβαίνουν. Όπως και η αποδυνάμωση των εργαζόμενων».
Ίσως σοφά τότε έβαλε το ερωτηματικό στο άρθρο του για το Τέλος της Ιστορίας.
Υ.Γ.: Ένα νησάκι στη Καραϊβική, το Ernst
Thälmann (ήταν o γραμματέας του ΚΚΓ στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης) που το 1972 η Κουβά
το δώρισε στην τότε Ανατ. Γερμανία, ως πράξη αδελφότητας, το νομικό του πλαίσιο
παραμένει αδιευκρίνιστο μέχρι τώρα.
Το αρχικό άρθρο του Φουκουγιάμα το καλοκαίρι του 1989:
https://www.jstor.org/stable/24027184?seq=1#page_scan_tab_contents
Ο Αντινεοφιλελεύθερος
