Σε
ηλικία 89 χρονών έφυγε από την ζωή ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος. Γεννήθηκε στις
4 Μαρτίου 1934 στη Νέα Ιωνία, στην προσφυγική γειτονιά της Αθήνας. Παιδί
Ποντίων προσφύγων, μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του, που τον μεγάλωσε
ουσιαστικά μόνη της, καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά
διαστήματα. Ο πατέρας του δούλευε περιστασιακά ως τσαγκάρης και ψαράς, ενώ κατά
τη διάρκεια της Κατοχής φυλακίστηκε για τη αντιστασιακή του δράση. Κατά τα
εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί
με το θέατρο, παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του
υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού
Θεάτρου. Έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση στο θέατρο το 1957 με τον «Θίασο
Κατερίνας» στην κομεντί «Βιργινία». Έως τα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχε
παίξει διάφορους ρόλους, μεταξύ των οποίων τον Ορέστη στην «Ηλέκτρα» του
Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, ενώ συνεργάστηκε και με τον θίασο του
Μάνου Κατράκη στο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης
έπαιξε για λίγο στο μουσικό θέατρο. Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και
έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε
στην Ελλάδα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του
’60 τον κέρδισε ο κινηματογράφος. Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το
1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το Εισπρακτοράκι», στο πλευρό του Βασίλη
Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου. Η παρουσία του στη δισκογραφία περιλαμβάνει 9
μεγάλους δίσκους και 55 σινγκλ. Εμφανίστηκε ως τραγουδιστής σε μεγάλα νυχτερινά
κέντρα και πραγματοποίησε πολλές περιοδείες στο εξωτερικό στα κέντρα της
ελληνικής διασποράς. Στα τέλη του 2005 εξέδωσε σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του
«Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα». Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στη
σειρά Αγρίμια. Στην μακρά αποχή του από κινηματογράφο και τηλεόραση είχε την
ευκαιρία να επισκεφθεί και περιοδεύσει σε ΗΠΑ, Αυστραλία και σχεδόν όλη την
Ευρώπη, γνωρίζοντας πάντα την αποδοχή και την αποθέωση από την Ελληνική
ομογένεια.
