[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 16 δευτ.]
Σε ηλικία 82 ετών έφυγε από τη ζωή ο εμβληματικός επιχειρηματίας και πολιτικός Γιάννης Μπουτάρης. Ο Μπουτάρης υπήρξε μια μοναδική προσωπικότητα, όπου η δράση και η επιρροή του ξεπέρασαν τα όρια της Θεσσαλονίκης, αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα σε όλη την Ελλάδα.
Γεννημένος στις 13 Ιουνίου 1942 στη Θεσσαλονίκη, ο Μπουτάρης σπούδασε Χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ακολούθησε σπουδές Οινολογίας. Ως συνεχιστής της μακράς οικογενειακής παράδοσης οινοποιίας μέσω της εταιρείας «Ι. Μπουτάρης & Υιός», ανέδειξε τα ελληνικά κρασιά, δημιουργώντας τους γνωστούς «δρόμους του κρασιού», μια πρωτοβουλία που συνέβαλε σημαντικά στην αναγέννηση του κλάδου της οινοπαραγωγής στη χώρα. Το 1996, αποχώρησε από την εταιρεία «Μπουτάρη» και ίδρυσε την «Κυρ-Γιάννη», που σήμερα διευθύνεται από τους δύο του γιους και συνεχίζει να παράγει ονομαστά κρασιά από τους ιδιόκτητους αμπελώνες της.
Υπήρξε μέλος και πρόεδρος σε διοικήσεις πολλών οργανισμών, όπως ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και το WWF Ελλάς. Παράλληλα, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του κέντρου υποστήριξης εξαρτημένων «Όασις». Ξεχωριστή θέση κατείχε ο οργανισμός «Αρκτούρος», τον οποίο ίδρυσε με στόχο την προστασία της καφετιάς αρκούδας και της άγριας ζωής, με το δικό του μήνυμα να λέει: «Όταν σώζεις την κορυφή της τροφικής αλυσίδας, προστατεύεις ολόκληρο το οικοσύστημα».
Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 2002, όταν εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης. Το 2006 ηγήθηκε της ανεξάρτητης δημοτικής παράταξης «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη» και το 2010 εξελέγη Δήμαρχος με μικρή διαφορά, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του στην καρδιά της οικονομικής κρίσης. Στη διάρκεια των δύο θητειών του, μέχρι το 2019, εργάστηκε ακούραστα για την εξωστρέφεια και την τουριστική ανάπτυξη της πόλης, θέτοντας τα θεμέλια για τη σημερινή ακμάζουσα τουριστική της εικόνα.
Ως Δήμαρχος, ο Μπουτάρης στάθηκε απέναντι σε στερεότυπα και κοινωνικές προκαταλήψεις. Υποστήριξε την ιστορική μνήμη των Εβραίων της Θεσσαλονίκης που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα και εισήγαγε το gay pride, με τον ίδιο να ηγείται της πρώτης πορείας, προβάλλοντας έναν ανοιχτό και ανεκτικό χαρακτήρα στην πόλη. Παρά τις αντιδράσεις, επέμεινε στη διαφάνεια και τη δημοκρατία, υποστηρίζοντας σθεναρά ζητήματα πέρα από τα στενά όρια της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως η παραμονή της χώρας στο ευρώ και η Συμφωνία των Πρεσπών.
