Από
20 Σεπτέμβρη έως 20 Οκτώβρη 2021, στην Αγορά Αργύρη (Αγ. Ανδρέου 12) και στην Δημοτική
Πινακοθήκη Πάτρας (Μαιζώνος 110) διοργανώνεται πολιτιστική δράση (200 +), που
θα φιλοξενήσει η Πάτρα με τίτλο: «Προς Επισκευήν Ολομελείας -μια διαφορετική
προσέγγιση της ελληνικής επανάστασης από τους εικαστικούς του σήμερα». Οι ώρες λειτουργίας
είναι Τρίτη έως Σάββατο από 10:00 – 14:00, Τρίτη έως Παρασκευή από 18:00 –
21:00 και Κυριακή – Δευτέρα είναι κλειστή.
Η έκθεση, στην οποία συμμετέχουν 115 εικαστικοί καλλιτέχνες, με 148 έργα, μετά
από ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος και επιλογή από την αιρετή Επιτροπή Κρίσεων
του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ), περιλαμβάνει όλες τις
σύγχρονες μορφές έκφρασης (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, video, φωτογραφία,
εγκαταστάσεις, κ.λπ.), και έχει ως στόχο την αποτύπωση την σύγχρονης
καλλιτεχνικής δημιουργίας με άξονα το μείζον αυτό γεγονός του νέου Ελληνικού
κράτους.
«…200 χρόνια μετά την επανάσταση γινόμαστε μάρτυρες της ανακύκλωσης στερεοτύπων
και παγιωμένων αντιλήψεων. Ποιά μπορεί να είναι σήμερα η απάντησή μας, η
πρότασή μας, απέναντι, όχι μόνο στους συναδέλφους του παρελθόντος που λόγω παραγγελιών
εργάσθηκαν πάνω σε συγκεκριμένες εθνοκεντρικές οπτικές την Επανάσταση, αλλά σε
όσα το επίσημο εθνικό αφήγημα και η κατευθυνόμενη θεσμική μνήμη επέβαλε και
ανακύκλωσε, παρά τις ιστοριογραφικές μετατοπίσεις του 20ου αιώνα και των αρχών
του 21ου, στο διάστημα αυτών των 200 χρόνων.
Επιδίωξή μας είναι να φέρουμε στο φως, να αποτυπώσουμε όσα αποσιωπήθηκαν,
στρεβλώθηκαν, καταδικάστηκαν στη λήθη. Να συμπληρώσουμε την εικόνα απαντώντας
σε καίρια ερωτήματα που αφορούν την Επανάσταση του 21, και τα χρόνια που ακολούθησαν,
μέχρι σήμερα. Να αποτυπώσουμε, στα γενικά πλαίσια του εισαγωγικού σημειώματος,
μιαν αληθινή εικόνα -εθνικό είναι ότι είναι αληθές, έλεγε ο Δ. Σολωμός- για
τους αγώνες του ελληνικού λαού στη διαχρονία, πάντοτε με πρόταγμα την
ελευθερία.
Να καταδυθούμε στο παρελθόν, να σταθούμε κριτικά, αιρετικά ίσως κάποιες στιγμές
και ψύχραιμα ως κοινωνικοί φορείς, παραγωγοί και δημιουργοί, να εκφράσουμε ένα
διαφορετικό ιδεολογικό και κοινωνικό σχήμα, που ο καλλιτέχνης μπορεί και
νομιμοποιείται να ιστορήσει χωρίς κοινωνικοπολιτικές και ιδεοληπτικές
δεσμεύσεις.
Να συμβάλλουμε με τον τρόπο αυτό στην εθνική αυτογνωσία που είναι απαραίτητη
στο δρόμο για την τρίτη εκατονταετία του Νέου Ελληνικού Κράτους, σε συνθήκες
τόσο διαφορετικές όσο και όμοιες με αυτές του νεαρού κράτους του 1827.
Να αναστοχαστούμε για τα 200 αυτά χρόνια του εθνικού παρελθόντος με το βλέμμα
στραμμένο στο μέλλον. Να αναρωτηθούμε εντέλει για το ποιαν Ελλάδα θέλουμε».
