[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 14 δευτ.]
Ο θάνατος του Μανούσου Μανουσάκη, σε ηλικία 74 ετών, προκάλεσε βαθιά συγκίνηση στον καλλιτεχνικό κόσμο και το ευρύ κοινό. Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης, γνωστός για το σπάνιο ταλέντο και την ευαισθησία του, υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της ελληνικής τηλεόρασης και κινηματογράφου.
Γεννημένος το 1950 στην Αθήνα, ανιψιός της σπουδαίας Ειρήνης Παππά, ο Μανούσος Μανουσάκης σπούδασε σκηνοθεσία στη London Film School. Η πρώτη του ταινία, «Βαρθολομαίος» (1973), τον καθιέρωσε από νωρίς ως έναν δημιουργό με ξεχωριστή καλλιτεχνική ματιά, ενώ οι επόμενες δουλειές του, όπως οι «Άρχοντες» (1978) και «Η σκιάχτρα» (1985), επιβεβαίωσαν το ταλέντο του.
Από τον κινηματογράφο στην κορυφή της τηλεοπτικής δημιουργίας
Αν και ο κινηματογράφος υπήρξε το ξεκίνημά του, ο Μανούσος Μανουσάκης αναδείχθηκε σε μια από τις κορυφαίες μορφές της ελληνικής τηλεόρασης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ξεκίνησε να σκηνοθετεί σειρές όπως οι «Καλλικαντζαροδουλειές» και «Μικρογραφίες», ενώ από τη δεκαετία του 1990 και έπειτα έγραψε ιστορία με δραματικές σειρές που λατρεύτηκαν από το κοινό.
Οι «Ψίθυροι καρδιάς», «Άγγιγμα ψυχής», «Μη μου λες αντίο» και «Η αγάπη ήρθε από μακριά» συγκαταλέγονται στις σημαντικότερες παραγωγές της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, ενώ το «Κόκκινο Ποτάμι» κέρδισε τις εντυπώσεις με την ιστορική του διάσταση.
Δυναμική παρουσία και στον κινηματογράφο
Παράλληλα με την τηλεόραση, ο Μανούσος Μανουσάκης δεν εγκατέλειψε ποτέ τον κινηματογράφο. Ταινίες όπως το «Παραλάβατε διορισμόν» (1996), ο «Κόκκινος δράκος» (1998) και το ιστορικό δράμα «Ουζερί Τσιτσάνης» (2015), απέδειξαν τη βαθιά του κατανόηση της τέχνης και την ικανότητά του να αφηγείται ιστορίες με κοινωνικό και ιστορικό βάθος.
Η τελευταία του τηλεοπτική δουλειά, η κοινωνική-αστυνομική σειρά «Το Δίχτυ», προβάλλεται από την ΕΡΤ1, αποτελώντας ακόμη μία απόδειξη της δημιουργικής του συνέπειας.
Παρακαταθήκη μιας μεγάλης καριέρας
Ο Μανούσος Μανουσάκης δεν ήταν απλώς ένας σκηνοθέτης. Ήταν ένας αφηγητής που συνδύασε την καλλιτεχνική ευαισθησία με την εμπορική επιτυχία, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στο ελληνικό καλλιτεχνικό τοπίο. Οι σειρές και οι ταινίες του αποτέλεσαν καθρέφτη της κοινωνίας, εμπνέοντας σκέψη και συναίσθημα.
Η απώλειά του αφήνει ένα μεγάλο κενό, αλλά το έργο του θα συνεχίσει να ζει στις καρδιές όσων τον αγάπησαν.
